در قسمت پیشین به معرفی تاریخچه طراحی و بکارگیری ناوهای هواپیمابر در شوروی سابق پرداختیم و دو ناو کلاس موسکوا و کیف را معرفی نمودیم

رزم ناوهای هواپیمابر کلاس کیف بعد از تولید نشان داد که ناوهای کارا و توانمندی نیستن چون شترمرغی بودن که نه قادر به حمل بار شتر بودن و نه سرعت و چالاکی مرغ را داشتن
این ناوها در نقش ناو هواپیمابر بخاطر انداره کوچک و مساحت پایین عرشه پروازی که حجم بالایی از انهم توسط جنگ افزارهای دفاعی و تهاجمی اشغال شده بود توان اندکی در میزیانی از هواگردهای بال ثابت داشت و در نقش هواپیمابر فقط قادر به حمل جنگنده های یک ۳۸ بود
که این جنگنده اصلا قابل قیاس حتی با محصولات نسل دومی خود شوروی مانند میگ ۲۱ و حتی میگ ۱۹ هم نبود
یاک ۳۸ یک جنگنده مادون صوت بود که توان قابل توجه ای برای حمل جنگ افزار نداشت و کمتر از یک تن سلاح حمل میکرد و حتی فاقد رادار بود و تجهیزات الکترونیکی مناسب بود و در واقع همانطور که در قسمت پیشین گفته شد یک جنگنده نسل اول بود که قرار بود در مقابل جنگنده های نسل چهارم غربی بجنگند
این شکاری برای عملیات هوابه هوا تنها به موشک های فروسرخ خود متکی بود انهم در زمانیکه نیروی دریایی امریکا مجهز به جنگنده توانمند اف ۱۴ با راداری قدرتمند و موشک کشنده و رادار فعال فونیکس بود
نیروی دریایی شوروی نیز بهیچوجه از جنگنده یاک ۳۸ راضی نبود و بسرعت ان را از خدمت خارج و تعداد اندکی از ان را مامور دفاع از استحکامات و اهداف راهبردی در کیف اکراین نمود
رزم ناوهای هواپیمابر کیف در نقش تهاجمی نیز بسیار بزرگ و کند بود و هدف ایده ال و مناسبی برای جنگنده ها و ناوشکن های چالاک غربی بحساب می امد خصوصا که از ناو گروه اسکورت نیز برخوردار نبود و تنها به توان خود متکی بود

ناو هواپیمابر ادمیرال کوزینتسف

بخاطر جبران ضعف ناوهای کیف شوروی دریک پروژه بلند پروازانه بدنبال طراحی یک ناو هواپیمابر بزرگ رفت که مشابه ناوهای کلاس گیتی هاوک امریکا بود و یک ناو هواپیمابر اتمی با توان میزبانی ۷۰ جنگنده بودبا نام پروژه ۱۱۴۳ ولی مشکل اینجا بود که اولا طراحی چنین ناوی مستلزم توان مالی بالایی بود که از توان شوروی خارج بود و دوما از نظر فنی هم توانایی و فن اوری لازم جهت طراحی و تولید چنین ابر ناوی وجود نداشت و مشکل بعد عدم وجود شناورهای مناسب برای اسکورت و همراهی چنین ناوی بود 

جنگنده ناو نشین سوخو ۳۳ با بال تاشو جهت پارک در ناو 

البته شوروی پروژه ساخت رزم ناوهای کلاس کایروف را نیز بصورت همزمان اغاز نموده بود ولی مشکلات اقتصادی شوروی اجازه تولید این رزم ناو که خود شناوری گرانقیمت بود را نمیداد لذا شوروی اقدام به تولید رزم ناوهای کلاس اسلاوا نمود که مکملی ساده تر و ارزانقیمت تر کلاس کایروف بودولی تولید این ناوها در ابتدای راه بود و با توجه به موقعیت مالی شوروی چشم انداز روشنی برای تولید ان به تعداد مناسب وجود نداشت
لذا شوروی مجبور به کم نمودن انتظارات خود شد و درنهایت رضایت به تولید ناو های هواپیمابر کلاس کوزینتسف داد

عرشه ناو هواپیمابر کوزینتسف و سوخو۳۳

البته در طراحی و تولید کوزینتسف نیز نصب جنگ افزارهای دفاعی و تهاجمی از الزامات طرح بود که همانطور که توضیح داده شد بخاطر ضعف نیروی دریایی شوروی در عدم در اختیار داشتن رزم ناوها و ناوشکن های مناسب و اقیانوس پیما بود و ناو هواپیمابر مورد نظر در واقع یک رزم ناو هواپیمابر بحساب می امد

طراحی ناو هواپیمابر جدید در اواخر دهه هفتاد و در دفتر طراحی صنایع بزرگ نیکولایف انجام شد .
طرح کلی ناو هواپیمابر جدید از همان کلاس کیف مشتق شده بود و فقط بزرگتر شده بود .
همچنین جای گاه توپ ها برداشته شده بود و به جای آن یک سکوی رمپ با زاویه ۱۲ درجه قرار گرفته .
رمپ یا سکوی پرش یک شیوه جدید تر نسبت به منجنیق است که توسط مهندسین انگلیسی جهت استفاده بروی ناو های هواپیمابر کوچک که توانایی در اختیار داشتن منجنیق را نداشتن ابداع شد . شیوه رمپ به اینگونه است که جنگنده با یک سرعت مناسب و قرار گیری در یک زاویه مناسب بخشی از نیروی خود را به بردار عمود وارد کند و بدون نیاز به منجنیق از روی باند کوتاه ناو بلند شود .
این شیوه خود مزایا و معایبی دارد.
ناو هواپیمابر جدید دارای یک عرشه فرود زاویه دار نیز بود . این نوع عرشه هم توسط مهندسین انگلیسی طراحی و آزمایش شد که طبق آن باند فرود از باند برخاستن جدا میشد و به ناو فضای بیشتری جهت پارک جنگنده‌ها میداد همچین با جدا بودن قسمت فرود و برخاستن از محل پارک جنگنده‌ها خطر فرود و برخاستن از روی ناو هواپیمابر کمتر شده بود . این نوع عرشه که بعد جنگ جهانی دوم ظهور کرد پای ثابت اکثر کلاس ناو های هواپیمابری شد که بعد آن طراحی و ساخته شد .

در ابتدای باند فرود دارای یک ردیف رشته های سیم جهت فرود با گیره است .

جنگنده ناونشین سوخو۳۳ مستقر بر عرشه ناو هواپیمابر کوزینتسف

این ناو هواپیمابر در طول زمان نام های فراوانی داشته . در ابتدای پروژه نام این ناو ریگا بود سپس به لئونید برژنف و بعد آن به تفلیس تغییر نام داد . این کلاس از ناو های هواپیمابر شوروی با نام کلاس کوزنتسف شناخته می شود

اولین ناو از این کلاس همان طور که گفته شد دارای نام های زیادی بود .
ساخت آن در ۱ آوریل ۱۹۸۲ آغاز شد و در ۶ دسامبر ۱۹۸۵ به آب انداخته شد و در ۲۵ دسامبر ۱۹۹۰ پس از گذراندن آزمایشات و تجهیز شدن وارد خدمت شد .
این ناو هواپیمابر پس از فروپاشی شوروی به وارث دار اصلی آن یعنی روسیه رسید . و نام آن به آدمیرال کوزنتسف تغییر کرد .

ساخت دومین ناو هواپیمابر کلاس کوزنتسف در ۶ دسامبر ۱۹۸۵ آغاز شد و در ۴ دسامبر ۱۹۸۸ به آب انداخته شد . این ناو هواپیمابر که ابتدا با نام ریگا و بعد آن وریاگ شناخته می شد پس از تکمیل فرایند ساخت و به آب اندازی به کمبود بودجه خورد و فرایند تکمیل آن کند شد . در نهایت ناو تکمیل نشد و شوروی تجزیه شد . ناو تغریبا تکمیل در بارانداز صنایع نیکولایف در اوکراین ماند و ناو به اوکراین رسید . دولت تازه تاسیس اوکراین که توانایی مالی تکمیل کردن و حتی هزینه های معمول عملیاتی کردن این ناو هواپیمابر را نداشت آن را در نهایت فروخت . فروشی که بسیار عجیب بود و در نهایت ناو سر از چین درآورد .
ناو در چین تکمیل شد و با نام لیائونینگ در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۲ وارد خدمت شد

در مجموع ناوهای هواپیمابر کلاس کوزنتسف دارای ۳۰۵ متر طول ، ۷۲ متر عرض و ۱۱ متر ارتفاع است .

دارای طیف گسترده ای از رادار های و سونار ها جهت شناسایی اهداف احتمالی .
دارای کمترین وزن ۴۳۰۰۰ تن و حد اکثر وزن ۶۷۰۰۰ تن

نیروی این ناو هواپیمابر را دیگ های بخار تحت فشار تولید میکنند که قدرتی معادل ۲۰۰۰۰۰ اسب بخار تولید میکنند.
این موتور قدرتمند حداکثر سرعت ۵۴ کیلومتر در ساعت را برای آدمیرال کوزنتسف فراهم می‌کند . آدمیرال کوزنتسف در این حالت دارای برد عملیاتی ۷۰۰۰ کیلومتر است و اگر سرعت خود را تا ۳۳ کیلومتر در ساعت کاهش دهد برد عملیاتی آن به ۱۵۷۰۰ کیلومتر میرسد.

آدمیرال کوزنتسف برای دفاع از خود در مقابل هواگرد ها و موشک ها مجهز به مجهز به موشک های پدافندی ۹کا۳۳۰ تور (نام گذاری ناتو : SA-15 Gauntlet)
تور یک سامانه پدافندی کوتاه برد است که علاوه بر نمونه دریا پایه نمونه زمین پایه نیز دارد.
و در برد نزدیک مجهز به هشت سامانه دفاع نزدیک کاشتان و شیش سامانه دفاع نزدیک ای کا-۶۳۰ است .

همچنین ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسف دارای ۱۲ پرتاب گر عمودی موشک پی-۷۰۰ گرانیت (نام گذاری ناتو : SS-N-19 Shipwreck) است .
گرانیت یک موشک ضد کشتی دور برد و اتمی با برد ۶۰۰ کیلومتر و قدرت کلاهک ۵۰۰ کیلو تی ان تی است . موشک گرانیت یکی از خطرناکترین موشک های ضد کشتی است که توسط شوروی طراحی شد و تا امروز هم یک موشک بسیار خطرناک است.

آدمیرال کوزنتسف همچنین جهت دفاع از خود در مقابل زیردریایی ها از سامانه یو دی ای وی-۱ (UDAV-1) بود .
یو دی ای وی-۱ یک سیستم کامل و چند لایه جهت مقابله با زیردریایی هاست که با پرتاب راکت های ضد زیردریایی سعی در دفاع از ناو دارد .

اسلحه اصلی آدمیرال کوزنتسف جنگنده های متوسط و سنگینی بود که میتوانست حمل کند . در واقع آدمیرال کوزنتسف اولین ناو هواپیمابر کامل شوروی بود . اما بازهم بیشتر از آنکه ناو هواپیمابر باشد رزمناو هواپیمابر بود.

بالگرد کاموف ۲۷ مستقر بر ناو کوزینتسف

جنگنده ها و هلیکوپتر که آدمیرال کوزنتسف می تواند حمل کند شامل جنگنده های سوخو-۲۷ کا (سوخو-۳۳ فلانکر دی{su-33.........

ادامه دارد

نویسنده : میناگلرو